Η γκαλερί ΠΑΠΑΤΖΙΚΟΥ εγκαινιάζει την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου στις 8 το βράδυ την ατομική έκθεση του Νικόλα Μπλιάτκα, με τιτλο “THE PROMISED LAND II”
Ο Γιάννης Μπόλης , Ιστορικός της Τέχνης
σημειώνει:
σημειώνει:
Νικόλας Μπλιάτκας
THE PROMISED LAND II
Κατάφυτοι κήποι (που η απόδοσή τους παραπέμπει σε πομπηϊανές τοιχογραφίες), χρυσαφένια τοπία που απλώνονται, μακρινοί όγκοι νησιών που ταξιδεύουν σε σκοτεινές θάλασσες, συνεχίζουν και επεκτείνουν τον προηγούμενο κύκλο δουλειάς του ζωγράφου με τις αλληγορικές υπομνήσεις ενός χαμένου Παραδείσου, ενός ουτοπικού και μυθικού κήπου της Εδέμ. Στην καινούργια ενότητα δουλειάς του, τα τοπία παρουσιάζονται πίσω από φράχτες και πλέγματα που εμφανίζονται κυριαρχικά στο πρώτο επίπεδο, εμποδίζουν την πρόσβαση, θέτουν σύνορα και διαχωριστικές γραμμές. Η “γη της επαγγελίας” βρίσκεται από την άλλη πλευρά, η προσδοκία του περάσματος, ο φαντασιακός προορισμός μοιάζει να εμποδίζεται και να αποτρέπεται. Η “γη της επαγγελίας”, ωστόσο, βρίσκεται πάντα εκεί, διατηρεί τη δύναμη του συμβολισμού και του βαθύτερου νοήματός της, ενδυναμώνει την πίστη και την ελπίδα της αισιόδοξης κατάληξης και της υπέρβασης, σε μια παγιδευμένη και μεταβατική εποχή.
……….
Οι συνθέσεις του, λιτές και διαυγείς, αποπνέουν ευαισθησία, ρομαντισμό και ποιητική διάθεση, αναδεικνύουν τα διαφορετικά επίπεδα των σχέσεων του τόσο με την εξωτερική πραγματικότητα όσο και με την υποκειμενική θεώρησή της σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις· συνθέσεις που προσφέρουν συγκίνηση και οπτική απόλαυση, αποκαλύπτουν την πολυμορφία του φυσικού χώρου, οδηγούν την εικόνα, πέρα από κάθε αφήγηση, στα όρια ενός πηγαίου συναισθήματος, μιας εντύπωσης άμεσης, ζωντανής και αυθόρμητης.
……….
Οι συνθέσεις του, λιτές και διαυγείς, αποπνέουν ευαισθησία, ρομαντισμό και ποιητική διάθεση, αναδεικνύουν τα διαφορετικά επίπεδα των σχέσεων του τόσο με την εξωτερική πραγματικότητα όσο και με την υποκειμενική θεώρησή της σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις· συνθέσεις που προσφέρουν συγκίνηση και οπτική απόλαυση, αποκαλύπτουν την πολυμορφία του φυσικού χώρου, οδηγούν την εικόνα, πέρα από κάθε αφήγηση, στα όρια ενός πηγαίου συναισθήματος, μιας εντύπωσης άμεσης, ζωντανής και αυθόρμητης.