Στην πρώτη της ατομική έκθεση στη γκαλερί ΠΑΠΑΤΖΙΚΟΥ η εικαστικός παρουσιάζει ζωγραφικά έργα μικρής και μεγάλης διάστασης. Ένα καθημερινό και απαραίτητο αντικείμενο όπως είναι ένα πάπλωμα, ιδωμένο με μια άλλη οπτική, γίνεται το επίκεντρο της έρευνάς της
Ο Ιστορικός της Τέχνης Γιάννης Μπόλης σημειώνει:
Στις συνθέσεις της, η Μαρία Παναγιώτου χαρτογραφεί τις σκοτεινές πλευρές της επιθυμίας και της απειλής, της παρουσίας και της απουσίας, στο μεταίχμιο συνειδητού και ασυνείδητου, σημαίνοντος και σημαινόμενου, στις παρυφές της πραγματικότητας και της υπέρβασής της. Ένας άλλος κόσμος, αναδύεται, αινιγματικός και σιωπηλός, φασματικός και αμφίσημος, ανοιχτός σε πολλαπλές αλληγορικές αναγνώσεις, σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Τα θέματά της φορτίζονται από την εμφαντική σημασία που τους προσδίδει και τον άκρως ρεαλιστικό τρόπο με τον οποίο τα επεξεργάζεται, δίνοντας έμφαση στην ένταση, την καθαρότητα και την εκφραστικότητα της απόδοσής τους, αξιοποιώντας τις καθαρές ζωγραφικές αξίες: το σχέδιο, το χρώμα, το πλάσιμο των όγκων, το φως και τη σκιά, την οργάνωση και τη μελέτη της σύνθεσης. Ένα οικείο, καθημερινό αντικείμενο, όπως το πάπλωμα κυριαρχεί σε διάφορες παραλλαγές, με τμήματα-λεπτομέρειές του να «κατοικούν» τη ζωγραφική επιφάνεια ή παρουσιαζόμενο ολόκληρο να επιβάλλεται σ’ ένα ουδέτερο, κενό χώρο, να «καλύπτει» και να παίρνει το σχήμα και τις στάσεις ενός απόντος σώματος. Ο χρωματικός περιορισμός, κατά κύριο λόγο, στο λευκό, το υπόλευκο και τις διαβαθμίσεις των γκρίζων τόνων εντείνει την αίσθηση μιας ψυχρής ατμόσφαιρας που, ωστόσο, ενεργοποιείται από το βαθύ κόκκινο του μοτίβου μιας λεπτοδουλεμένης δαντέλας που τυλίγει το ύφασμα ή εμφανίζεται να ρέει σαν αίμα μέσα από τις πτυχώσεις του.
Η σκηνοθεσία των έργων, συμβάλλει καθοριστικά στην πρόθεση της Παναγιώτου να αφηγηθεί μικρές ιστορίες για τη θαλπωρή και τη συντροφικότητα, την ηρεμία και τα όνειρα, αλλά και να εικονοποιήσει τη σκηνή ενός θεάτρου της ανθρώπινης ύπαρξης, της μοναξιάς και της αποξένωσης, της απώλειας και της φθοράς, των διχασμών, των παγιδεύσεων και των πληγών της ζωής. Ταυτόχρονα, προσεγγίζει το θέμα του γυναικείου σώματος συγκροτώντας μια ιδιόμορφη γεωγραφία του μέσα από εκφορές και αποτυπώσεις, πλούσιες σε νοηματικό δυναμικό και βάθος, μια οπτική που οδηγεί το βλέμμα στα σημεία της ερωτικής έλξης και της σεξουαλικότητας, της ηδονής και της απόλαυσης, του πόνου, του μυστηρίου και της γέννησης υποβάλλοντας το αίσθημα της άμεσης σαρκικής επαφής και της εμπειρίας (εντεινόμενο από τα μεμονωμένα φαλλικά «αντικείμενα» που εμφανίζονται σε κάποια έργα της), χαρτογραφώντας τα ίχνη μιας εσωτερικής διαδρομής συγκινήσεων και βιωμάτων.
Γιάννης Μπόλης
Ιστορικός της τέχνης
Σύντομο Βιογραφικό
. H Mαρία Παναγιώτου γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε στο τμήμα Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Φοίτησε στο εργαστήριο του Γιώργου Τσακίρη και Βασίλη Βασιλακάκη με κατεύθυνση στη ζωγραφική απ΄όπου και αποφοίτησε με άριστα.
Διάρκεια έκθεσης 07/04/2017 – 17/05/2017